خیلی سخته که بغز داشته باشی

اما نخوای کسی بفهمه .......

خیلی سخته که عزیز ترین کست

ازت بخواد فراموشش کنی ......

خیلی سخته که روز تولدت همه بهت تبریک بگن

به جز اونی که فکر میکنی به خاطرش زنده ای......

خیلی سخته که غرورت رو به خاطر یه نفر بشکنی

بعد بفهمی اون اصلا دوست نداره .......

خیلی سخته همه چیزت رو به خاطر یه نفر بدی

بعد اون خیلی راحت بگه : دیگه نمی خوامت...! 

اولین کسی که عاشقش میشی

دلتو میشکنه و میره ......

دومین کسی رو که میای دوست داشته

باشی و از تجربه قبلی استفاده کنی

دلتو بد تر میشکنه و میذاره میره....

بعدش دیگه هیچی واست مهم نیست

و  از این به بعد میشی اون ادمی

که هیچ وقت نبودی.......

دیگه دوستت دارم واست رنگی نداره

و اگه یه ادم خوب باهات دوست بشه

تو دلشو میشکنی که انتقام خودتو

ازش بگیری و اون میره با یکی دیگه.....

اینجوریه که دل همه ادما میشکنه.....! 

همسفر......

زندگي دفتري از خاطره هاست

 یک نفر در دل شب

یک نفر در دل خاک

 يك نفر همدم خوشبختي هاست ،

يك نفر همسفر سختي هاست

چشم تا باز كنيم عمرمان مي گذرد ،

ما همه همسفريم .

بازهم تنهایی...

پس از کلی دردسر با پسر مورد علاقه ام ازدواج کردم…ما همدیگرو به حد مرگ دوست داشتیم

سالای اول زندگیمون خیلی خوب بود…اما چند سال که گذشت کمبود بچه رو به

وضوح حس می کردیم…

 براي ان عاشق بي دل مي نويسم

 كه حرمت اشكهايم را ندانست.

براي ان مينويسم كه معناي انتظار را ندانست،

چه روزها و شبهايي كه به يادش سپري كردم

براي ان مينويسم كه روزي دلش مهربان بود

مي نويسم تا بداند دل شكستن هنر نيست

نه دگر نگاهم را برايش هديه ميكنم

 نه دگر دم از فاصله ها ميزنم

و نه با شعرهايم دلتنگي ها را فرياد مي زنم

مي نويسم شايد نامهرباني هايش را باور كند....

 دراین زمانه هیچ کس خودش نیست

کسی برای یک نفس خودش نیست

همین دمی که رفت و باز دم شد

نفس نفس.نفس نفس خودش نیست

 همین هوا که عین عشق پاک است

گره که خورد با هوس خودش نیست

خدای ما اگر که در خود ماست

کسی که بی خداست پس خودش نیست

دلی که گرد خویش میتند تار

اگر چه قدر یک مگس خودش نیست

 مگس به هر کجا به جز مگس نیست

ولی عقاب در قفس خودش نیست

تو ای من ای عقاب بسته بالم

اگر چه بر تو راه پیش و پس نیست

همیشه دیر است و همیشه باید حساب کرد فرصت

نیست و هرگز سخنی را که میشود امروز گفت کاری

را که میشود امروز کرد نباید به فردا گذاشت

زیرا همیشه دیر است .

بر خلاف کسانی که مصلحت اندیش اند و می گویند

هنوز زود است من میگویم که همیشه دیر است .

هر کاری را که می خواهیم بکنیم کاری است که

لااقل باید صد ها سال پیش می کردیم . 

بنابراین دیر شده هر کار که باشد این است که

فرصت نیست کار امروز را به فردا بیافکنیم .

این روایت که فرموده اند : ((برای دنیایت انچنان کار کن

که گویی همیشه زنده خواهی ماند و برای اخرتت

انچنان که گویی فردا می میری .))

چقدر عالی است .

                                         (( دکتر علی شریعتی ))